Demencja i współchorobowość u pacjentów w podeszłym wieku
Partner
-
Dla kogo?
Wszystkie specjalności
-
Wydarzenie odbyło się
prawie 3 lat temu
-
Czas trwania
około godziny
-
prof. dr hab. n. med.Piotr Gałecki -
dr med.Dan Georgescu
2. Które formy farmakoterapii otępienia należy uznać za najskuteczniejsze?
3. Kiedy i jakie postępowanie niefarmakologiczne można zastosować u pacjentów z demencją?
4. Jak w praktyce wygląda leczenie zaburzeń poznawczych u pacjentów w podeszłym wieku?
5. Dlaczego stosowanie wielu leków jest niebezpieczne u pacjentów z otępieniem w podeszłym wieku?
Jednym z większych problemów zdrowotnych XXI w. są zespoły otępienne występujące przede wszystkim u osób powyżej 65 r.ż. Najczęstszą ich przyczyną w Polsce jest choroba Alzheimera. Wczesne rozpoznanie połączone z interwencją terapeutyczną przyczynia się do spowolnienia postępu choroby, w tym wolniejszego pogarszania się funkcji poznawczych. Starszym pacjentom często towarzyszą również inne problemy zdrowotne, takie jak: nadciśnienie tętnicze, niewydolność serca, niedoczynność tarczycy, choroby układu oddechowego czy cukrzyca, które są jednocześnie czynnikami ryzyka występowania różnych zespołów otępiennych. Chorzy wymagają stosowania kilku leków, co znacząco utrudnia prowadzenie leczenia i ewaluację jego skuteczności.
O postępowaniu terapeutycznym, niefarmakologicznym i farmakologicznym, mono- i wielolekowym, u pacjentów w podeszłym wieku z demencją i współchorobowością porozmawiają dr Dan Georgescu i prof. Piotr Gałecki.
-
prof. dr hab. n. med.
kierownik Kliniki Psychiatrii Dorosłych Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, konsultant krajowy w dziedzinie psychiatrii, Przewodniczący Rady ds. Zdrowia Psychicznego, wykładowca Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury w Krakowie, specjalista psychiatra, specjalista seksuolog, nauczyciel akademicki i praktyk. Autor i współautor ponad 350 publikacji, m.in. łączących zagadnienia psychiatrii i psychologii. Jest również autorem publikacji z tzw. pogranicza prawa i psychiatrii. W pracy klinicznej oraz badawczej dąży do poznania biologicznych uwarunkowań chorób psychicznych, głównie zaburzeń depresyjnych. Twórca „neurorozwojowej teorii depresji”, integrującej dotychczasowe podejścia w rozumieniu etiologii tej choroby.
-
dr med.
Ordynator Oddziału Psychiatrii Konsultacyjnej, Psychogeriatrii i Neuropsychiatrii w Szpitalu Psychiatrycznym Kantonu Argowia w Szwajcarii. Przewodniczący Szwajcarskiego Stowarzyszenia na rzecz Zdrowia Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną, współprzewodniczący Szwajcarskiego Stowarzyszenia Psychogeriatrii i Psychoterapii, wiceprzewodniczący towarzystwa Swiss Memory Clinics oraz członek zarządu w szwajcarskich i międzynarodowych stowarzyszeniach zawodowych. Uczestniczył w realizacji wielu projektów na szczeblu krajowym, m. in. brał udział w pracach nad Narodową Strategią w sprawie Demencji na lata 2014-2019 oraz w procesie opracowania szwajcarskich wytycznych dotyczących postępowania w schorzeniach z towarzyszącym otępieniem i zespołem majaczeniowym. Ma szerokie doświadczenie w diagnostyce i leczeniu pacjentów ze zmianami organicznymi w mózgu lub skomplikowanym wywiadem chorobowym ze względu na współistnienie chorób somatycznych i psychicznych, które utrudnia proces leczenia.
Partner
